Bazıları zaman zaman, "Bu ülkeyi filan kişi ihya eder, falancası batırır!" şeklinde hükmeder! Halbuki bu iddia sosyal kurallara terstir. Birkaçını nakledelim:

"Zaman, cemaat zamanıdır. Cemaatten çıkan bir şahs-ı manevî hükmeder ve dayanabilir."1 (Cemaat; yalnız dinî hizmet ve ibadet-lerde değil, ilim, sanat, teknoloji, ticaret ve hayatın sair tüm alanlarında geçerli!) Bir şahıs cemaati aydınlatabilir veya kandırabilir mi

"Şimdi hâkim, şahıs değil, efkâr-ı âmme olduğu için... Şahs-ı vahid, şahs-ı manevîyi kandıramaz ve tenvir edemez... Şimdi hâkim, şahıs değil, efkâr-ı âmme olduğu için... Şahs-ı vâhid, şahs-ı manevîyi kandıra-maz ve tenvir edemez."2

"Cemaatte olan kuvvet, fertte yoktur."3 Şu gelen cümleye dikkat kesilelim:

"Fert dâhi de olsa, cemaatin şahs-ı manevisini karşı sivrisinek kadar kalır."4 "Şahıs ne kadar dâhi ve hatta yüz dâhi derecesinde olsa... mağluptur."5

Bu prensibi okuyan, bilen, anlayan bir Nur Talebesi, nasıl olur da değil 100 dâhi, 1 dâhi bile olmayan şahısların peşine takılabilir Dolayısıyla bir ülkenin, bir milletin, bir toplumun ilerleme ve gelişmesinde katılım olan meşveret, meşru-tiyet, kısaca, "Meşveret ve istişare esastır."6

"Asya kıt'asının ve istikbalinin keşşafı ve miftahı şûradır Meşveret, meclis. Yani, nasıl fertler birbiriyle meşveret eder; "Taifeler, kıt'alar dahi o şûrayı yapmaları lâzımdır."7