İki seçenek her zaman karşımızda: Demokrasi ve otoriterlik

Otoritarizmin, hoyratlık, cebir, keyfilik, şahsilik, adaletsiz demek olduğunu 2015'ten bu yana artan oranda görüyoruz

Diğer seçenek, demokrasi bunun tam tersidir.

Siyaset-toplum-devlet arasında etkileşime, uzlaşmaya dayalı ilişkiler üzerinden, özgürlükler, haklarlar ve adalet temelinde işleyen bir düzendir demokrasi

Demokratik düzende, toplumun talepleri zamanın ruhu ve gerekleri ile evrensel değerler süzgecinden geçer, diğer taleplerle kesiştirilir ve siyasi kararlara dönüşür. Bu dönüşümde siyasi denetimi yetki-sorumluluk mekanizmasını, hukuki denetimi, idari denetimi hukuk ilkeleri çerçevesinde kurumlar hiyerarşisi ve hukukun denetimini ise hukukun üstünlüğü çerçevesinde kelimenin gerçek anlamıyla bağımsız yargı yapar.

Bunlar bugün yaşadıklarımıza oranla masal, hayal gibi gelir pek çoğumuza

Tersine bakalım

İçinde çağda, ekonomik eşitsizlikler, kültürel farklılıklar, karmaşık kent, savunma, hizmet mekanizmaları karşısında çağda bu işleyişin yokluğu ya da eksikliği, ekonomik, politik, sosyal türlü sorunların başlangıç noktası demektedir.

Bu yokluk, son yıllarda en yakın örneğini Türkiye'de yaşadığımız üzere, kolektif aklı ve denetimi devre dışı bırakır, keyfiliği devreye sokar, devlette, siyasette, toplumda fiili durumlar yaratır, farklı kesimler, birimler, organlar arasındaki, ortak değer ve kurallar üreten iletişim kanallarının tıkanmasına yol açar.

Hukuk zemin kaybeder, güçlünün imha aracı haline gelir.

Özgürlük ve özgür düşünce ise otoriterliğin can düşmanı, toplumun can damarıdır.

Dengeli ve doğal gelişmenin ana rehberidir. Serbest teşebbüs adımları ve bireysel kararlardan siyasi kararlara, edebiyattan müziğe kadar; özgür düşünce, yaratıcılığın onsuz olmaz atmosferini oluşturur.

Yaratıcılık ise kültürel, ekonomik ve siyasi refahın temel koşulunu...

Demokrasinin anlamı da burada gizlidir.

Zira, fikir üretimini, düşünceyi, özgür ve rekabetçi tartışma besler; tartışmayı mümkün kılan ise demokrasidir.