Muhalefetin, özellikle ana muhalefet partisinin yaşadığı tüm baskıya ve zorluklara rağmen siyaset geliştirme ihtiyacı muhakkak.

Bunun bir ayağı gördüğü demokrasi dışı ağır muameleyi ifşa ve buna itiraz etmek, bu itirazı toplumsallaştırmak ve siyasallaştırmak. CHP bunu elinden geldiğince yapıyor.

Peki bu yeterli mi

Pek öyle görünmüyor.

Zira ülkede sıcak ve topluma değen siyaset üç mesele etrafında dönüyor.

İlki, iç siyaset kavgalarında altı çizilen baskılar ve adaletsizlikler.

İkincisi Kürt meselesi etrafında yaşanan gelişmeler.

Üçüncüsü bölge koşullarında savaş ortamında bir kat daha önem kazanan dış politika ve güvenlik meselesi, bu meselelerin ülke bakımından ve toplum nezdinde belirleyici siyasi konuların zirvesine yerleşmesi.

Bu üç mesele arasında bağ olduğuna şüphe yok.

Kürt meselesi ve barış projesi Orta Doğu'da yaşananlarla yakından ilgili. Rojava'daki Kürt ve örgüt varlığı, Suriye'nin geleceği, İsrail'in Kürt grupları araç olarak kullanma riski, barış sürecini doğrudan etkileyen ve etkileyebilecek durumlar arasında.

Dış politika ve güvenliğin kazandığı önem iç siyasi çatışmaları ve tartışmaları gölgeleyebilecek nitelikte. Bu meselelerin tümü, siyasetin öncelikli taşıyıcısı olarak devleti öne çıkarıyor. En önemlisi güven arayışını öne çıkarıyor. Bu koşullarda güven, devlet, şahıs, deneyim üzerinden oluşur.

CHP, üç büyük meselenin ikisinde hemen hiç yok. Erdoğan bu iki konuda adeta rakipsiz. Bu tablo siyasi iktidara önemli avantajlar sağlıyor. İktidarı hedefleyen ana muhalefet bu durum çok ciddi, varoluşsal bir sorun oluşturur.

"CHP ağır baskı altında", "ne yapabilir", "ne yapsın" değerlendirmeler, bu koşullarda derde deva değil.

Bu siyasi partinin önünde aslında iki imkan var.

İlki, Kürt meselesibarış süreciyle ilgili. Bu konuda adım atmak, geliştirici-sahiplenici alternatif siyaset geliştirmek, Kürt projesinde gündeme gelmeyen toplumsal talepler ve düzenlemeler konusunda muhalif partilere liderlik yapmak ve yeni bir toplumsal sözleşme istikametinde öneriler sunmak CHP'ye açık olan yollardır.

Ne var ki CHP bu ana yollara girmek yerine engebeli patikalarda seyrediyor. Kürt meselesinde somut tanım ve öneriye sahip değil. Mevcut barış sürecinden Erdoğan'a faydası olur endişesiyle uzak duruyor. Öcalan'la ilgili milliyetçi-duygusal tepkilerin sözcülüğünü yapmaktan geri kalmıyor.