"Ben" kelimesi için TDK'ye bakıyorum. Kişiyi öbür varlıklardan ayıran bilinç. Bir kimsenin kişiliğini oluşturan temel öge, ego. Birinciyi gösteren kişi.

Kadim kültürümüzde ben "ene-enaniyet" nefsi kibir, gurur, iddiacılık, benlik ve bencillik olarak anlamdırılır.

Ben'in dünyamızdaki yerini "Ben ondan daha üstünüm, itaatsizliğiyle başladı. Güç sarhoşluğuyla söylenen "Ben sizin en yücenizim." meydan okumasıyla "ben"in dünyadaki krallığı güçlendi.

Günümüzde "ben"in birçok haline günlük hayatta şahit oluyoruz. Farklı şekil ve kıyafetlere bürünüp karşımıza çıkıyor. Bazen de biz o kıyafetin kendisi oluyoruz farkına vararak veya fark etmeden.

Günlük hayatımızda sıkça duyduğumuz ben cümlelerinden birkaçına göz atalım:
Ben biliyorum. Benden olmasaydı. Ben size demiştim. Benim dediğim oldu. Ben ona dedim. Ben biliyordum böyle olacağını. Ben daha önce onu uyarmıştım. Bana sordu. Benim sayemde oldu. Ben olmasaydım kötü olacaktı. Benden söylemesi. Benden günah gitti. Ben bu işte yokum. Benim dediğimi yapsaydı bu hale düşmezdi. Ben her şeyin farkındaydım. Ben kaçın kurasıyım. Beni ilgilendirmez. Benim sorunum değil! Bana mı sordun Benim umurumda değil. Ben beni bilirim, başkası yalan. Beni görmemezlikten gelemezsin. Beni kandıramazsın. Ben kaçın kurasıyım.

Sen benim kim olduğumu biliyor musun

Ben sana kim olduğumu göstereceğim.

Benim dengim değilsin. Bana mı bağlı göbek bağın Ben hancı sen yolcu. Ben'im hakımda öyle konuşamazsın. Ben adamın alnını karışlarım. Benim yazdıklarım, benim kitabım. Beni sokmayan yılan bin yıl yaşasın. Ben şahımı bu kadar severim

Özellikle modern Türkiye'de benin terkisine binip birey olmaya bineğemizi dehleyip kul olduğumuzu unutmaya başladığımız günden beri benin hayatımızdaki işgali gün geçtikçe artmaya başladı.

Bu işgalciliğe karşılık benin dilimizdeki yeri de genişliyor. Benlik ve Benmerkezci kelimesi egoyu tanımlamaya yetmeyince. TDK, benmerkezciliğin daha ileri hali olan "benbenci" kelimesini türetmiş. Benbenci, kendini hep öven, post kavgasında kendini en ön planda tutan kimse.

"Beni övenin yüzüne toprak saçın." edep kültüründen beni daha çok övmesi için yüzümüzü övgü aynasından alıkoymaz olduk.

Günümüz dünyasının bir pazarlama taktiği olan "Sen değerlisin. Her şeyin en iyisine layıksın." reklam tuzağına bile bile kendimizi inandırıp beni en iyi eşyalarla (çer çöple) sarıp sarmalayıp benin mevkisini yükselttik, marka değerini arttırdık. Seküler dünya, şaşıya yol gösteren kör rölünde bunu yapmaya devam ediyor.

İki cihan harbi, iki benin üstünlük kavgasıydı. Cihan harplerini çıkaran devletlerden biri, dünyanın yarısını sömüren Büyük Britanya Krallığı. Diğeri kendini Roma'nın varisi gören Prusya Krallığı. Kendilerine devlet değil devletin üst "ben"i olan imparatorlukla adlandırıyorlardı.

Siyasi ve ekonomik benliklerinin zirvesinde dünyaya her dediklerini yaptırabilecek güçlü yıllarında dünyayı alt üst eden iki cihan harbi yaşattılar dünyaya. Milyonlarca ölüm. Yakılıp yıkılan şehirler. Evsiz, barksız bırakılan milyonlarca insan.

Günümüzün "Ben" imparatorluğunu kim temsil ediyor dersek hepimizin aklına Amerika gelir. Amerika; ekonomide, sinemada, sanatta, siyasette dünyaya her dediğini yapıp yayma "ben"ine sahip tek birleşmiş devletler topluluğu.(Ben'in tüm duyuları ram altına alan hali)

"Katil" kelimesini bir devletin başına koysak hepimizin aklına ilk gelen devlet yine Amerika. Aşık Mahzuni Şerif yıllar önce " Amerika katil katil" derken bu katillik halen benin kalesinde dünyanın şövalyeliğine soyunan Amerika'ya denk düşüyor. Yakın zamanda Irak'ı, Afganistan'ı öncesi Vietnam'ın masum insanlarını katledip yurtlarını evlerini barklarını yakıp yıktı. Ben'in önüne geçecek ona dur diyecek bir üst ben yoktu. Amerika'nın veledi zinası İsrail bir alt ben olarak Amerika'dan destekle bugün Gazze'nin çocuklarını öldürmüyor mu