Türkiye'nin millî enerjisini emen, sömürüp tüketen yegâne kötülük kaynağı bölücülüktür Kürtçülüktür. Sadece iç cepheyi, millî birliği, toplumsal barışı bozmuyor, aynı zamanda bir sinir sıkışması gibi bütün vücuda sızı verip, ağrı yaparak rahatsız ediyor.

Ekonomik kaynakları tüketiyor.

Askerî, siyasi, sosyal barışı bozup millî bütünleşmeyi dolayısı ile uluslaşmayı (millîleşmeyi) engelliyor.

Türkiye'nin genç nüfusunu, eğitim ve iş gücü potansiyelini yok ediyor.

Böylece habis bir ur gibi, toplumsal varlığı tehdit altında tutuyor.

Bu kanserli bölgeyi temizlemek, toplumsal barışı sağlamak, Türkiye'de anayasal düzeni hâkim kılmak ve yurttaşlık bağlarını kuvvetlendirmek için, ülkenin bu hastalıktan kurtarılması gerekir. Bunun yolu, seçime dayalı, iş başındaki iktidarın çıkarına göre siyaset üretmek değildir.

Terörebölücülüğe, millî mesele olarak bakılmalıdır. Devletin çıkarı, milletin bekası ve varlığı, geleceği olarak bakmak gerekir.

Bu sebeple, devlet aklı, millî güvenlik bakışı gereklidir. Mevcut iktidar sahipleri, her sıkıştıklarında Kürtçü hareketin siyasi temsilcilerine iktidarın geleceği ve siyasi çakarı doğrultusunda bakıyor.

Durum böyle olunca da sorun gittikçe zamanın içinde eriyip, normalleşeceği yerde, tam tersine, siyasi itiş kakışla saflaşıp, siyasi düşmanlıkları pekiştiriyor.

Olması gereken bu değildir.

Olması gereken, krizi yönetecek bir strateji ve plan ortaya koymak, sonra da bunu devlet aklıyla, partileştirmeden bütün siyasal kurumlar sahiplenerek uygulamaktır.

Millî sorunlar, millî yöntemlerle çözülebilir.

Birlikte çözülür.

Halbuki mevcut iktidar sahipleri, önce Türkiye'nin düşmanı ilan ettiklerini, sonra "millî birliğimiz için el uzattık" diye sahipleniyor. Bu durumda; "Türkiye'nin düşmanları dost mu oldular, yoksa ani bir başkalaşım mı geçirdiler de siz, Meclis'in açılışında gidip adamların elini sıktınız" diye sormamız kaçınılmaz oluyor.

Kısacası mantıklı bir gerekçe ve samimiyet arıyoruz.

Siyasi tutarlılık var mı diye bakıyoruz.

Görüyoruz ki, hiçbiri yok.

Kaldı ki millî barış, sosyal uyum, toplumsal bütünleşme sadece Kürtçü-bölücü siyasetle el sıkışmakla olmaz. Bütün ülkede bir barış ve birlik beraberlik havası esmesi gerekir. Dolayısı ile önce kendi yoldaşlarınla bütünleşmek gerekmez mi Mesela Sinan Ateş'in anasıyla helalleşilecek mi

Dövülen siyasetçilerden, gazetecilerden özür dilenecek mi

DEM'e uzatılan millî birlik ve barış eli Kürtçülerle sınırlı mı kalacak

Mesela Ayşe Ateş'e bir el uzatılacak mı Uzatılmayacaksa, yeni "Millî birlikçi" siyasetin gerçek bir barışseverlik olduğunu nasıl kabul edelim Çünkü bu siyaset, bir tarafı memnun ederken öteki taraf hâlâ kırgın ve küskün bırakıyor.

Öyle değil mi

Öte yandan Kürtçü-bölücü siyaset, kendisine uzatılan eli, olumlu demeçlerle karşılıyor.

Niye

Çünkü uzatılan eli, kendisi için bir fırsata çevirmek istiyor. Aynı zamanda taviz olarak görüyor. Bu sebepledir ki, hemen ilk isteklerini sıralıyor.

Bir planı olmayan, stratejisi seçimlere yönelik, iktidar odaklı çözümler üzerine kurulu siyasi açılımlar, geçmişte "Analar ağlamasın" anlatımıyla topluma kabul ettirilmek istendi ve bunun sonunda hendekler kazıldı. Bu hendekleri terör örgütünden geri almak için 700'de fazla askerimiz şehit oldu.