Bir gün Resûlullah efendimiz, Eshâbı ile mescidde otururken, Cebrâil aleyhisselâm gelir veHazret-i Ebû Bekir'i metheder!..

Hazret-i Ebu Bekir"radıyallahu anh"İslam dininin göz bebeğidir. Muhammed aleyhisselamın dostudur, arkadaşıdır, mübarek kayınpederidir... Büyük tüccar idi. Bütün malını, evini, barkını Resulullah uğruna verdi.Gençliğinde de arkadaş idiler.

Hazret-i Ebu Bekir, Aşere-i mubeşşerenin (cennetle müjdelenen on kişiden) birincisidir. Peygamberlerden sonra,bütün insanların en üstünüdür. Bütün gazalarda bulundu. Âyet-i kerimeler ilemetholundu. Müslümanların birinci halifesidir.Kur'ân-ı kerimi kitaphâlinde ilk toplayan odur. 13 m. 634 senesininCemazil-ahır ayının yirmisekizinci salı gecesi, altmışüçyaşında vefat etti...

Bu mübarek zatın lakab-ı şeriflerinden biri"Atîk"tir. Bunun sebebi şu idi. Hazret-i Fahr-i âlem "sallallahü teâlâ aleyhi ve sellem" mübârek yüzlerine nazar edip, "Bu, Cehennem ateşinden atîktir"buyurdular. Yani, Allahü teâlânın nârından ateşinden azatlı kuludur, dediler.

Hazret-i Ali,"Sıddıkadı gökten inmiştir"diye yemin etmiştir.(Doğruyu(Kur'ânı)getiren(Peygamber aleyhisselam)ve onu tasdik eden(müminler)ise, işte bunlar takva sahibi kimselerdir.)Zümer suresi, 33. âyet-i kerimesi meali. Hazret-i Ali buyurdu ki:"Sıdk ile gelen kimse Muhammed aleyhisselam ve onu tasdik eden, Ebu Bekr-i Sıddıktır."(Menâkıb-ı Çihâr Yâr-i Güzîn)

Hazret-i Ebû Bekir, çok merhametliydi.Müslüman olunca, hemen çok sevdiği arkadaşlarına gitti. Onların da, iman etmelerini istiyordu. Çünkü o, yüksek yaratılışlıydı. Hiçbir arkadaşının, hiçbir akrabasının hatta hiçbir kimsenin yanmasını istemiyordu. Çünkü ateş çok çetindi...

Bir gün Resûlullah efendimiz, Eshâbı ile mescidde otururken, Cebrâil aleyhisselâm geldi. Resûl-i Ekrem'e,