Yalnız sözle olmaz, söz yanında eylemleriyle de CHP, Atatürk'ün partisi olduğunu kamuoyuna göstermek zorundadır. Aksi takdirde milletten beklediği ilgiyi göremeyecektir.

Atatürk'ün Şeyh Sait isyanına karşı takındığı tavır bellidir. Kâzım Karabekir, Ali Fuat Cebesoy gibi İstiklal Harbi komutanlarının kurduğu Terakkiperver Cumhuriyet Fırkası (Partisi) dahi bu isyanla ilişkili bulunarak 1925 yılında kapatılmıştır.

Atatürk'ün Türklük konusundaki hassasiyeti bütün konuşmalarından âdeta fışkırır: Türk, Türk milleti, Türk ulusu, Türklük

Sadece konuşmalarında Türklüğe vurgu yapmakla kalmaz Atatürk. Kendisini "milliyetçi, milliyetperver" olarak niteler. Bu sebeple parti programına da milliyetçilik ilkesini koydurmuştur.

Türk eğitim ve fikir hayatının can damarı olan mevkilere de Atatürk, Meşrutiyet döneminden gelen ünlü Türkçüleri yerleştirmiştir. Millî Mücadele yıllarında Millî Eğitim Bakanı, Türk Ocağı'nın reisi olan Hamdullah Suphi Tanrıöver'dir. Millî Eğitim'in kalbi demek olan Telif ve Tercüme Heyetinin (sonradan Talim ve Terbiye Kurulu) başkanı Ziya Gökalp'tır. Türk Tarih Kurumu'nun kurucu başkanı, Meşrutiyet Türkçülerinin Gökalp'tan sonraki ikinci büyük ismi Yusuf Akçura'dır. 1933-34 yıllarında Millî Eğitim Bakanlığı yapan ve Andımız'ı kaleme alan Reşit Galip, Atatürk tarafından Mersin Türk Ocağı'nda keşfedilmiştir.

Uzun uzun saymaya gerek yok. Atatürk'ün Türkçülüğü, Türk milleti aşkı yüzlerce konuşması ve icraatı ile sabittir.

Türklük yanında Atatürk'ün en çok vurguladığı ikinci kavram muasırlaşmak (çağdaşlaşmak) kavramıdır. Laiklik de inkılapçılık da hep bu kavramın içindedir.