Hindistan evliyâsının büyüklerden olanAbdullah-ı Dehlevîhazretleri zamânında bir ara kıtlıkolmuştu Delhi'de...

İnsanların sıkıntı çekmesinebu büyük velî de üzülüyordu.

Zîra çok merhametliydi…

Bir günmescidinavlusuna çıktı.

Kızgın güneş altında uzun müddet oturdu.

Sonra el kaldırıp;

"Yâ İlâhî!.. Bu âciz kul, yağmur yağıncaya kadar buradan gitmemeye karar verdim"dedi.

Yalvardı Rabbine.

Sonra kuvvetli biryağmurbaşladı.

Nehirler gibi "su" boşaldı gökten.

Zîra Onlar; Allah'ın çok nazlı kullarıdır.

O zâtların hürmetineyağdırır yağmur, kar.

Onların hatırına kalplere feyiz akar.

Resûlullah'tan gelen feyiz ve nurlar, onların kalplerinden herkese vâsıl olur...

● ● ●

Bir gün de bâzı sevdikleri;

"Zikir nedir efendim"diye sordular