Bağdat evliyâsındanEbû Bekr-i Şiblîhazretleri, bir talebesini diğerlerinden daha çok seviyordu.

Öbürleri merak ederdi.

Kendi aralarında"Hocamız onu bizden çok seviyor. Acabâ ne hikmeti var"diyorlardı.

Hocaları bunu sezdi.

Ve onları bir gün aldı.

Dicle kenarına götürdü. Maksadı, onu niçin çok sevdiğini anlatmaktı diğerlerine. O sevdiği talebe, sohbetin tesiriyle aşka geldi ve "Allaah!" diye bağırdı birden...

Gayriihtiyârî bağırmıştı.

Ama onlar beğenmedi.

Kalplerinden"Gösteriş yapıyor. Biz de onun kadar Allah'ı seviyoruz ama biz, onun gibi riyâ yapmıyoruz"diyorlardı.

Hazret-i Şiblî bunu sezdi.

Çağırdı o hâlis talebeyi.

Ve atıverdi Dicle'ye.

Talebeler bunu görüp"Eyvâh, ne olacak şimdi, mutlaka boğulmuştur"dediler.

Bâzıları da;