İbrâhim Havvâshazretleri Bağdat'ta yaşayıp, Rey şehrinde vefât etti. Cüneyd-i Bağdâdî hazretlerinin talebesidir.

Bir gün birlikte Hac yoluna çıkarlar.

Çıkmadan üstâdı sorar:

"İbrâhim! Yol boyunca birimizin emîr olması lâzım, sünnettir. Hangimiz emîr olsun"

"Siz olun efendim."

"Emîr ben isem sen bana uyacaksın, tamam mı"

"Tamam efendim."

Ve yola çıkarlar.

Bir müddet sonra yorulur ve bir kuyu başında mola verirler.

Üstâdı, İbrâhim Havvâs'a;

"Sen şu gölgede otur"der.

Kendisi kalkıp çalı çırpı toplar.

Ateşi yakar, kuyudan su çeker.

İbrâhim Havvâs arz eder:

"Efendim, ben de yardım etseydim."

"Hayır, sen otur."

Mecbûren susar.

Ama içi içine sığmaz.

Yemeklerini yer, yola devam ederler.

Sonra bir "yağmur" başlar.