Hübeyret-ül Basrîhazretleri, Bağdat civârında yaşamış Allah dostudur. Bir gece aşk-ı ilâhîyle ağlıyordu ki, bir "ses" duydu...

Gâipten geliyordu...

Kulak verip dinledi.

"Ey Hübeyre! Bütün günahların mağfiret edildi. Git, Huzeyfe-i Mer'aşî'ye hizmet et"deniyordu.

Bu "mânevî işâreti" aldı.

Aynı gün düştü yola...

Ve gidip katıldı bu zâtın sohbetine.

Bir sene devam etti.

Mükemmel yetişti.

Ve "mutlak icâzet" aldı.

Devamlı ağlar, yaş dökerdi gözünden! O kadar ki, insanlar hâline acır"Bu zâtın eceline az kaldı"derlerdi.

Tek düşüncesi vardı.

O da ölüm ve âhiretti.

Tek gâyesi, insanları ateşten kurtarmaktı. Bu gâye uğruna geçirdi her gününü ve bu hizmette tamam etti ömrünü.

Bu zât, bir arkadaşına yazdığı mektupta;