Dâvud-i Tâî"rahmetullahi aleyh" hazretleri, evliyânın büyüklerindendir.

Nefsiyle mücâdele ederek evliyâlık yolunda kemâle gelmişti.

Dışarı pek çıkmazdı.

Ancak namaz için câmiye çıkar, kılınca da çok acele eve dönerdi hemen.

Bir gün kendisine;

"Niçin böyle acele eve gidiyorsun" diye sordular.

Cevâbında;

"Beni bekleyenler var"buyurdu.

Sordular:

"Kim bekliyor efendim"

"Kabristandakiler"buyurdu."Sonsuz yolculuğa hazırlık yapmam gerekiyor. Onun için acele gidiyorum."

Bir gün yine câmiden çıktı. Acele eve gidiyordu ki, "Bu aceleniz nedir efendim" dediler.

Büyük velî;

"Gönlü dünyâya bağlı insanları görünce kalbim dünyâya meylediyor. Onları görmemek için hızlı gidiyorum"