Edremit evliyâsındanSomuncuDede'nin "rahmetullahi aleyh" çok sevdiği bir kimse vardı ki, adamcağız hastalandı bir gün.

Ve gittikçe arttı hastalık.

Meğer ölüm hastalığıymış.

O gece ağırlaştı iyice.

Artık son nefeslerini veriyordu ki, güçlükle mırıldandı:

"Bana onu çağırın!"

Oğlu sordu:

"Kimi çağıralım baba"

"Somuncu Dede'yi çağırın. Son nefesimi onun yanında vermek istiyorum"dedi.

Çocuk fırladı hemen.

Vakit gece yarısıydı...

Az sonra ileriden kendisine doğru gelen bir karaltıgördü.

Az daha yaklaşıncatanıyıp çok şaşırdı!

Zîra gelen, Somuncu Dede idi.

Hem hızlı adımlarla geliyordu.

Sevinçle sordu:

"Hocam, nereye böyle"

"Size geliyorum."