Ebülleys-i Semerkandîhazretleri 983 senesinde vefât etti.

Bir gün şunu anlattı:

Hak teâlâ mahşerde bu dünyâya insan sûretiverip herkesin görebileceği bir yerde bulundurur.

Şöyle ki;

Saçları karmakarışık, gözleri mosmor, dili dışarı sarkmış, kapkara, çirkin suratlı bir koca karı gibidir.

Bir melek seslenir:

"Ey insanlar! Bunu tanır mısınız"

Mahşer halkı;"Tanımıyoruz"derler.

Melek;"Hani uğrunda kavga eder, dövüşürdünüz! Hattâ birbirinizi vurup öldürürdünüz! İşte çoğunuzu aldatan dünyâ, kaşsınızda gördüğünüz şu çirkin şeydir" der.

Sonra zebânîler gelir.

Onu yerde sürükleyip,cehenneme götürürler.

O sürüklenirken; "Yâ Rabbî! Bana tâbi olup ardımca yürüyenler, seni bırakıp da bana gönül verenler nerede Dün benim peşimden kimler geldiyse bugün de benimle birlikte ateşe atılsınlar"der.

Onlar; mahşer içinden seçilir, dünyâ ile birlikte ateşe atılırlar. Fakat bakarlar ki, şeytan da ateşte!