Bir genç,Şâh Şücâ-i Kirmânîhazretlerinin büyük bir velîolduğunu işitip, ziyâretine gitti bir gün.

Sohbetini dinledi.

Çok istifâde etti.

Ancak bir kerâmetini görmek istiyordu bu büyük velînin.

Yanında üç gün kaldı.

Hiç kerâmet görmedi.

Kendi kendine;

"Gideyim bir daha da gelmeyeyim" diye düşündü.

O esnâda büyük zâtgenci yanına çağırıp;

"Evlâdım! Üç gündür sohbetimize geliyorsun, lâkin murâdın nedir" diye sordu.

Genç sükût edince;

"Bak evlât! Eğer bizim yanımıza bir kerâmet göreyim diye geliyorsan; bizde öyle şeyler arama"buyurdu.

Delikanlı içinden;

"Ama evliyâ zâtlarda kerâmet olur" diye düşündü...

O zât bunu anladı...

Ve o gence dönüp;