Anadolu Evliyâsındanİsmavlı Dedezamânında bir genç, yolda bir kızgördü. Kızın güzelliği yaktı gönlünü.

Âşık oldu bir anda.

Bir daha göremedi.

Göremedi ama, gündüz hayâlindeydi o kız; gece rüyâsında.

Unutmak istiyordu.

Ama ne mümkün.

Bunalıma girmek üzereydi...

Açtı ellerini.

"Yâ Rabbî! Kurtar beni bu sıkıntıdan, zîra dayanamıyorum artık"diye yalvardı.

Ve çıktı dışarı.

Yolda bu büyük zâtlakarşılaştı...

İsmavlı Dede, onu görür görmez anladı derdini.

Yaklaşıp sordu:

"Senin bir derdin mi var evlât"

"Evet efendim, çok dertliyim."

Mübârek zât açtı ellerini;

"Allah kurtarsın evlâdım!.. Unuttursun sana o kızı, çıkarsın gönlünden"diye duâ etti...

Ve devam etti yoluna.

Genç, o anda kurtuldu derdinden.

Unuttu o kızı. "Kuş gibi" hafiflediğini hissetti.