Seyyid Emîr Külâlhazretlerinin zamânında genç bir âlim; bir yerde sohbet ediyor, cemaat dekendisini dinliyordu.

Bir ara onlara;

"Bu zamanda kerâmet ehli velîler kalmadı. Olsaydı, huzûrunda diz çöküp istifâde ederdik" dedi.

Cemaatte biri vardı.

Müsaade istedi ve;

"Bugün öyle büyük bir velî var ki, onun feyiz ve bereketleri bütün cihânı sarmıştır"dedi.

O âlim merakla sordu:

"Nerede bu zât, söyle de gidip ayağına yüz sürelim."

O kimse de;

"O, benim üstâdım Seyyid Emîr Külâl hazretleridir. Onu görmeyi istiyorsanız O da sizi görmek ister"dedi.

Âlim sordu:

"Onu görmek için ne yapalım"

"Onu düşünün kâfi."

Âlim gözlerini kapattı.

Ve düşündü bu zâtı.

Gözlerini açınca, bütün cemaat ayağa kalktılar birden...

Zîra büyük velî girmişti içeri.