Hindistan'da yaşayanFerîdüddîn Genc-i Şekerhazretlerinin kabr-i şerîfi Mültan'dadır.

Bu zât acıkınca, ağzına küçük "taşlar" alırdı. O taşlar, hikmet-i ilâhî,tatlı "şeker" olurlardı.

Hem de çok lezzetli.

Hocası da"Bizim Ferîd, şeker hazînesidir"buyururdu.

Bu zâtın zamânında bir tüccar "şeker" yüklü bir kervanı Delhi'ye götürüyordu ki, bu zât onu görüp sordu:

"Çuvallarda ne var"

"Tuz var" dedi.

Gûya alaya almıştı bu velîyi.

Büyük zât ona;

"Mâdem tuz var diyorsun, öyleyse 'tuz' olsunlar"buyurdu.

Tüccar bunu işitti.

Ve yürüyüp gitti.

Delhi şehrine gidip de çuvalları açınca gördü ki, "tuz"la dolu içleri.

Şaşırıp kaldı tabii!

Ve yoldaki hâdiseyi hâtırladı.

Hatâsını anlamıştı...