Ebû AbdullahTuruğbâdîhazretleri "rahmetullahi aleyh", evliyânın büyüklerindendir...

Tus şehrinde vefât etti...

Bu zâtın yaşadığı Tus şehrinde büyük bir "kıtlık" vardı...

Bir gün eve geldi.

Ve ambarına girdi...

İki ölçek buğdayı olduğunu görünce içine bir "ateş" düştü...

Kendi kendine;

"Ey Ebû Abdullah! Müslümanlara şefkatin bu mu senin Onlar açlıktan kırılırken sen ambarında buğday saklıyorsun. Yazıklar olsun sana"dedi.

Ağlamaya başladı!

Aklı başından gitti.

Evinden ayrılıp sahrâlara düştü... Uzun zaman açlık çekerek riyâzete başladı. Nefsinin kötü arzularından kurtulmak için çâreler aradı.

Mücâhede yaptı...

Pek çok uğraştı.

Sâdece Allah'ı zikrediyor, Onun kullarına merhamet ediyordu. O ara Ebû Osmân-ı Hîrî hazretlerini tanıyıp onun sohbetlerine devam ederek "büyük bir velî" oldu.