Hindistan'da yaşıyanFerîdüddîn Genc-i Şekerhazretleri, bir gün sohbetinde;

"Kardeşlerim! Bir Müslüman bir günah işlediğinde eğer 'pişmânlık' duyarsa, bu pişmânlığı onun için bulunmaz nîmettir"buyurdu.

Sordular:

"Neden efendim"

"Çünkü bu pişmânlığı, tövbe demektir. Allah korusun, eğer üzülmek olmaz ve günah işlemek tatlı gelirse, günahta ısrâr olur ki, çok tehlikelidir!"

Sordular yine:

"Nasıl bir tehlike efendim"

Buyurdu ki:

"Îmânına zarar verebilir maazallah."

Bir gün de bu zâta;

"Efendim, insan kabre girince hâli nasıl olur"diye sordular.

Şöyle anlattı:

Bir kimse vefât edince; onun için değişik bir hayat başlar. Defin bitip cemaat dağılırken, gidenlerin ayak seslerini işitir. Mezarında "yalnız başına" kalır. Amellerinden başka kimse olmaz yanında.