Büyük velîEbül Feth-i Serahsîhazretleri; her velî gibi hocasını çok sever, her kavuştuğu şeyi "onun bereketinden" bilirdi.

Bir gün bâzı dostları;

"Efendim, bu yüksek mertebeye nasıl yükseldiniz" diye sordular.

Cevâben;

"Hocamın sâyesinde"buyurdu.

Ve şöyle anlattı:

Ben bir gün, bir dereninkenarında yürüyordum.

HocamEbül Fadlda, suüstünden bu tarafa doğrugeliyordu...

Bana, şefkatle bir kere baktı.

İşte ne olduysa o bakışla oldu.

O bir nazar, alçaklardanyükseklere kaldırdı beni.

Maddî ve mânevî nekazandımsa hocamınbereketidir."

● ● ●

Bu zât bir gün de sevdiklerine;

"Bir zaman gelecek, dünyâda hakîkî mürşit bulunmayacak.