Mısır'da yetişen evliyâdanZünnûn-i Mısrîhazretlerine, bir gün yaşlı bir kadın, telâşla gelip;

"Efendim, ne olur, oğlumu kurtarın!" diye yalvardı.

Mübârek sordu:

"Ne oldu oğluna"

"Nehirde timsah kaptı, çabuk olun, kurtarın oğlumu."

Zünnûn hazretleri;

"Peki bacım"dedi.

Geldi Nil kenarına.

Ve ellerini açıp;

"Yâ İlâhî!.. Bu kadının oğlunu, o timsahın elinden kurtar"diye duâ etti, yalvardı.

Kadın"âmin"dedi.

O anda timsah görünmüyordu.

Bu duâ üzerine çıktı su zerine.

Sonra kıyıya yaklaştı.

Çocuğu bırakıp gitti.

Sağ sâlim olarak.

Kadın çok şaşırıp;

"Hayret, ben aslında inanmıyordum sizin velî olduğunuza. Denemek niyetiyle gelmiş, duânıza da ümitsizce âmin demiştim. Ama şimdi inandım ki, gerçek velîymişsiniz. Lütfen affedin beni. Ve duânızdan eksik etmeyin!" dedi.