Dâvud-i Tâî"rahmetullahi aleyh" hazretleri; bir kabrin yanından geçiyordu ki, gâipten bir ses duydu.

Kulak verdi.

"Ben zekât vermedim mi, namaz kılmadım mı, oruç tutmadım mı, falan hayırlı işi yapmadım mı" diyordu.

İkinci bir "ses" de,o kişiye cevâben;

"Evet yaptın, ama Allah için değil; insanlar beğensin diye yaptın. Yalnız kalınca da Allah'a âsi oldun"diyordu.

Bu zât vefât ettiği gece, birisi onu rüyâsında görüp "Nasılsın" diye sordu.

O da cevâben;

"Zindandan kurtuldum"dedi.

O kimse sabah uyanıp, bu rüyâsını kendisine anlatmak için evine gittiğinde, vefât etmiş olduğunu öğrendi.

Bir gün de sevdiklerine;"Sizi cehenneme düşmekten muhâfaza edecek olan şeyleri çoğaltınız"buyurdu.