Halîfe Hârun Reşid hac yoluna çıktı bir sene. Dönüşte debdebe ve ihtişamla Bağdat'a giriyordu ki, Hazret-i Behlül önüne çıktı birden.

"Ey Hârun!"diye seslendi.

Halîfe, yüzündeki perdeyi kaldırıp "Buyur ey Behlül, bir arzun mu var" diye sordu.

Hazret-i Behlül;

"Ey Hârun! Allah'ın Habîbi Beytullah'tan dönerken senin gibi yapmazdı"dedi.

Halîfe sordu:

"Nasıl yapardı peki"

"O, bir tek kızıl deveye biner, başı önünde, tevâzugöstererek gelirdi. Sen de bu usûle riâyet edersen Hak teâlâ indinde kıymetli olursun. Zîra kullara karşı gurur, mümin olana hiç yakışmaz" dedi.

Ve sordu yine:

"Ey Hârun! Beytullahtan halkına ne hediye getirdin"

Hârun Reşid merak etti:

"Ne hediye getirmeliydim"

"O hediye, Allah ve Resûlünün sevgisidir. Eğer halkına bunu verebilirsen en güzel hediyeyi götürmüş olursun onlara."