Bağdat evliyâsındanEbû Bekr-i Şiblîhazretleri, nefsinin bir tek arzusunu yapmaz, "yaşayan ölü" gibi bulunurdu bu hayatta.

Bir gün yeni elbise giydi.

Ve evden çıktı.

Birazcık dolaştı.

İnsanlara baktı.

Gördü ki; kimin üstünde "kıymetli elbise" varsa herkes onlara kıymet veriyor, eski elbiseli olanları adamdan saymıyorlar.

Bu hâle çok üzüldü!

Oradan eve döndü.

Eski elbisesini giyinip çıktı.

Hanımı seslendi ki:

"Niçin yeni elbiseni çıkardın"

Cevâben;

"İnsanların hâline baktım, çok üzüldüm! Zîra herkes insanların zâhirine bakıyor, ona göre değer veriyorlar. Hâlbuki Rabbimiz zâhire bakmaz"buyurdu.

Hanımı sordu:

"Neye bakar efendi"

"Mühim olan; kalptir, gönüldür hanım. Allahü teâlâ kalbe bakar. Kulun niyetine, ihlâsına göre hüküm verir"