Evliyânın büyüklerindenBehâeddîn-i Buhârîhazretleri, bir gün dergâhta oturuyordu.

Bir gençgirdi içeri.

Ve büyük bir edeple;

"Efendim, eğer kabul ederseniz ben de talebeniz olmak istiyorum" diye arz etti bu zâta.

Büyük velî sordu:

"Maksadın nedir evlâdım"

Cevâbında;

"Feyiz alıp kalp gözümün açılmasını istiyorum efendim" dedi.

Behâeddîn-i Buhârî;

"Pekâlâ"dedi.

Ve ona "merhamet nazarıyla" bir defanazar etti, baktı.

O bakışla bir hâller oldu gence.

Bayılıp yere düştü!

Nihâyet ayıldığında,"kalp gözü" açılmıştı.

Yıllarca çalışarak ele geçen bu büyük devlet, Onun bir nazarıylahâsıl olmuştu...

Sonra o gence;

"Evlâdım! Sana, iyiliklerden en güzel iki tânesini söyleyeyim mi"diye sordu.

Genç sevindi;