Evliyânın büyüklerinden Behâeddîn-i Buhârîhazretlerinin bir talebesi anlatıyor:

Ben Semerkant'ta iken Behâeddîn-i Buhârî ismini işittim.

Ve çok merak ettim.

Gayriihtiyârî sevdim ve onu görmek niyetiyle Buhâra'ya gittim. Annem, dört altındikmişti gömleğime.

Buhâra'ya vardım.Bu velîyi aradım.

Sohbetine katılıp, beni de talebeliğe kabul etmesini istedim.

"İsteğini yaparız, ama altın vermen lâzım"buyurdu.

Cevap verip;

"Ben fakîr biriyim, bende altın ne arasın" dedim.

Bana baktı ve;

"Annenin, gömleğine diktiği dört altın var ya"buyurdu

Çok utandım.Mahcup oldum!

Mecbûren altınları çıkarıp arz ettim.

Onları alıp uzattı bir çocuğa. Fakat almadı çocuk. Yüzünü buruşturdu.

Başka bir gün de,bir fırsatını bulup;