Behâeddîn-i Buhârîhazretlerinin bir talebesi anlatıyor:

Biz Taşkent'te ikâmet ediyorduk. Hocamı görmek için Buhâra'ya giderdim.

Bir gün yine içimden;

"Hocana git!"diye bir ses duydum.

Zîra çok özlemiştim kendilerini.

Çıkmak için hazırlandım.

Çıkmadan hanımım bir miktar altıngetirip;"Bunları o zâtın önüne koy"dedi bana.

Sordum ki:

"Niçin gönderiyorsun"

"Şimdilik gizli kalsın, daha sonra söylerim" dedi.

Isrâr etmedim.

Alıp gittim ve hocamın önüne bıraktım o altınları.

Hocam bana baktı.

Ve tebessüm edip;

"Bu altınlardan çocuk kokusu geliyor. Ümit ediyorum ki, Cenâb-ı Hak yakında size bir erkek çocuk verir"buyurdu.

Duâsı kabul oldu.