Dâvud-i Tâî"rahmetullahi aleyh" hazretleri, Horasan'da yetişen evliyânın büyüklerindendir. 781 senesinde Bağdat'ta vefât etti.

Kabri de oradadır.

Kendini bilmezin biri, sokakta bir şeyler yiyerek gidiyordu ki, bu velîyi gördü birden...

Ve alay etti bu Allah adamıyla. Şânına yakışmıyan kelimeler kullandı.

Mübârek zât hiç oralı olmadı.

Devam etti yoluna.

Ama kalbi kırılmıştı.

Birkaç dakîka geçti...

Aynı yerde, adamın ölüsüyle karşılaştı insanlar. Yediği o şey boğazında kalmış ve ölümüne sebep olmuştu...

Bu büyükleri üzmeye gelmez...

Bir gün bu zâta; "Efendim, kibirler içerisinde en kötüsü hangisidir"diye sordular.

Biraz durdu.

Cevâbında;

"İbâdet edenlerin kibridir"buyurdu.

Bir gün de;