Tirmiz'de dünyâya gelenHakîm-i Tirmizîhazretleri, büyük hadîs imâmıdır.

Tasavvufta da yüksekti derecesi.

Tevâzu sâhibiydi...

Kaçardı dünyâdan.

Herkese karşı çok şefkatliydi.

Hattâ hayvanlara bile...

Ev olarak küçük bir kulübesivardı ki, kapısı bile yoktu bu yerin.

Bir perdeasılıydı kapı yerinde.

Bir sene hac içinterk etti kulübeyi.

O ayrılınca bir köpek, birkaç yavrusuyla mekân tuttu burayı.

Mübârek zât hacdan döndüğünde kulübesinin işgal edildiğini gördüyse de merhametinden ilişmedi hayvana.

Rahatsız etmek istemedi.

Onu, sıcacıkyerinden oynatmadı.

Ancak kendisinin de sığınacak bir yeri yoktu bu kulübeden başka.

Köpeği kovmak da,hiç içine sinmiyordu.

Kalbinden;

"Belki kendiliğinden çıkar" dedi.