Ebül Feth-i Serahsîhazretleri, devrinin bir tekiydi. Ebül Fadl-ı Serahsî hazretlerinin talebesidir.

Her velî gibi oda hocasınıçok severdi.

Her kavuştuğunu, ozâtın himmeti bilirdi.

● ● ●

Bir gün bâzı dostları;

"Efendim, bu yüksek mertebeyenasıl yükseldiniz"diye sordular.

Cevâbında;

"Hocamın sâyesinde"buyurdu.

Ve şöyle anlattı:

Bir gün bir derenin kenarında yürüyordum.

Hocam Ebül Fadl da su üstünden bu tarafa doğru geliyordu...

Bana şefkatle bir kez baktı.

Ne olduysa, o bakışla oldu.

O bir nazar, alçaklardan yükseğe kaldırdı beni."

Ve şöyle özetledi:

"Maddî ve mânevî ne kazandımsa hocamın bereketidir."

● ● ●

Bu zât bir gün de;