Ubeydullah-ı Ahrârhazretleri, Taşkent'e gidecekti...

Mevsim ilkbahardı.

Yolda akşam olunca bir talebesinin evinde misâfir oldu.

Biraz sohbet ettiler.

Yatma vakti gelince;

"Evlât! Sen de benim yanımda yat"buyurdu ev sâhibine.

Talebe de;

"Başüstüne efendim" dedi.

Ve aynı odada yattılar ikisi.

Talebe tam uykuya dalmıştı ki, bir "ses" duyup uyandı...

Hocasının sesiydi bu.

Kendisine;

"Evlât! Hemen kalk, eşyalarını topla ve hemen dışarı çık. Bütün mahalle halkını da uyandır. Herkes kıymetli eşyasını alıp çıksın evinden!"buyurdu.

Kendi de acele çıktı.

Cümle halk toplanmıştı.

Büyük velî, köy halkına;

"Beni tâkip edin!"dedi.

Ve hızlı adımlarla yöneldi yakındaki tepeye. İnsanlar da peşinden. Az sonra tepenin üstüne toplanmışlardı bütün köy halkı.