Behâeddîn Zekeriyyâhazretleri "rahmetullahi aleyh", Hindistan velîlerindendir. Bu zât orada hem İslâmiyeti yaydı hem de halkın refahı için çalıştı.

Şöyle ki;

Sulama kanalları ve kuyular açtırdı.Tarlaları sulattı tamâmen.Öyle ki, kurak yer kalmadı.Cennet gibi oldu o yerler.Kendi de çok "zengin"di...

Bütün servetini, İslâm'ı yaymak için dağıttı. Talebesinin bir ihtiyâcı olsa, şahsî malından karşılardı.

Mültan'da "kıtlık" oldu bir sene.

Vâli yardım istedi bu zâttan.

O kadar tahıl ve para verdi ki, "kıtlıktan" kimse zarar görmedi o havâlide.

Talebesine lezzetli yemekler hazırlatır, kendi de hazır bulunurdu sofrada.

Hem sohbet ederdi.

Hem yemek yerdi.

Onlara lokma ikrâm ederdi. Bundan, talebeleri çok hoşlanır ve daha bir "ihlâsla" severlerdi kendisini.

Bir gün bâzı gençler "Efendim, insana önce lâzım olan şey nedir" diye sordular bu zâta.