Şam'da dünyâya gelenEbû Bekr-i Sûsîhazretlerinin kabr-i şerîfi de bu şehirdedir.

Bir gün talebesiyle sohbet ediyordu.

Bir ara dergâhtaniçeri bir genç girdi.

Elbisesi kir pas içindeydi.

Üstelik de "sarhoş"tu.

Ayakta duramıyordu.

Talebeler tiksindiler ondan.

O genç, nihâyet birkenara yığılıp kaldı!

Büyük velî, derse ara verip"Evlâtlarım! Onu böyle görünce hakkında kötü düşünmeyin! O da sizin gibi Allah'ın bir kuludur"buyurdu.

Ve ekledi:

"Hâlis tövbe ederse sizden yakın olur Allah'a. Belki de o, bu yola sizden daha ehil ve lâyıktır."

Başını önüne eğdi.

Biraz tefekkür etti...

Sonra başını kaldırıp;

"Gün gelir, bu genç benim bu yerimde insanlara nasîhat eder. Haydi, şimdi onu incitmeden götürüp yatırın bir yatağa!"dedi.

Talebeler;

"Başüstüne" dediler.

Emri yerine getirdiler.

Az sonra genç kendine geldi.

Etrâfına bakıp sordu merakla: