Evliyânın büyüklerinden ve Horasan âlimlerindenEbû Alî Cürcânîhazretleri, çok zengin olmasıyla meşhurdu o yörede.

Bir gün "iki kişi" oturmuş,bu işi onu konuşuyorlardı.

Bir tânesi;

"Bu zât çok zengindir" dedi.

Öbürü onu tasdîk etti:

"Evet biliyorum."

"Nasıl bu kadar zengin olmuş"

"Bilmiyorum."

Onlar böyle konuşurken oraya geldi bu mübârek zât.

Onlara bakıp;

"Evet, dünyâlığımız çoktur. Ama dünyâ, kalbimizde değil, cebimizdedir"buyurdu.

Anlayamadılar:

"Cebinizde mi"

"Evet, paranın yeri ceptir, cüzdandır, ama kalp değildir. Kalbe 'para sevgisi' girdi mi, o kalpten hayır gelmez"buyurdu.

Ve ekledi:

"Kalp, Allah sevgisinin yeridir, paranın değil."

O anda, ikisinin de kalbinden "dünyâ sevgisi" çıktı. Yerine "Allah sevgisi" girdi... Artık "talebesi" olmuşlardı bu büyük velînin.