Buhâra'da yetişen evliyânın en büyüklerindenSeyyid Emîr Külâlhazretleri, gençlik senelerinde güreşirdi.

Güreş minderlerindegeçerdi bâzı vakitleri.

Bir gün yine çıkmıştı er meydanına.

Birisiyle güreşirken, tanıdı onu seyredenlerden biri.

Beğenmedi bu işi.

Kendi kendine;

"Bu seyyid delikanlı güreşle uğraşıyor. Hâlbuki faydalı bir işle uğraşsa daha iyi olurdu"diye geçirdi kalbinden.

Böyle düşünürken uyukladı o ara.

Rüyâsında, çirkef dolu bir "çukura" batmış gördü kendini.

Tam boğulacaktı ki,Emîr Külâl yetişip çıkardı onu o pisliğin içinden...

Ve adam uyandı...

Gördü ki, güreş bitmiş.

Emîr Külâl, doğrucabunun yanına geldi.

Ve kulağına eğilip;

"Güreşiyorum, ama güreşmekten maksadım; senin gibilerini çirkef çukurlarından kurtarmaktır"