Edremit velîlerinden olan Sağma Dede, kalp gözü açık, mübârek bir evliyâ zât idi.

Şöyle ki;

Bir gün bir sevdiğini ziyârete gitti. Evde başkaları da vardı.

Ancak içlerinden biri, bu zâtın evliyâdan olduğuna pek inanmıyordu.

Kötü biliyordu.

Kendi kendine;

"Bu zâta evliyâ diyorlar. Ama bir kerâmetini görmeden inanmam"diye düşündü...

O sırada ev sâhibi şerbetgetirde ve dağıttı herkese.

O şüpheci adam;

"Eğer şerbetin yarısını içip kalanını bana verirse, inanırım evliyâ olduğuna"diye düşündü...

Öyle geçirdi içinden.

Ve beklemeye başladı.

Sağma Dede, şerbetin yarısını içti. Kalanını o kimseye uzatıp;

"Buyurun, işte tam yarısı"dedi.

Adam alıp içti şerbeti.

Ama çok mahcup olmuştu.