"En büyük düşman, nefsimizdir!"

Hindistan evliyâsının büyüklerden olanAbdullah-ı Dehlevîhazretlerinin vefâtı yaklaşınca, talebelerini huzûruna çağırdı.

Vasiyet olarak;

"Evlâtlarım! Kalbinizde Allah dostlarına olan sevgiyi çoğaltın. Güzel ahlâkla amel edin. Allahın kullarına hizmete ehemmiyet verin, ibâdet bilin"buyurdu.

Ve tembîh etti:

"Eğer ölürsem, cenâzeminardından şu beyti okuyun":

"Kerîmin huzûruna, azıksız geldim.

Ne iyi amelim var, ne ibâdetim.

Kerîmin huzûruna azıkla gitmek,

Bundan daha çirkin bir şey yok derim."

Vefâtı yaklaşınca,dostlarını çağırıp;

"Kardeşlerim! Hâlis mümin odur ki; kalbi, Rabbinin sevgisiyle yanar. O, bilmediği bir aşkla şaşkın hâldedir! Yemek içmek düşünmez, gözünün yaşı dinmez. Günahlarından utanıp başını yerden kaldıramaz!"