Behlül Dânâhazretleri meczub bir Hak âşığıdır. Bağdat'ta yaşadı, kabr-i şerîfi de Bağdat'tadır. Hârun Reşid zamânında yaşamış olan bir Allah dostudur.

Bir komşusu vardı.

Bu zâtı çok severdi.

İslâma pek uymazdı.

Ama her gece;"Yâ Rabbî! Bana cennetini nasîb eyle"diye duâ eder,öyle yatardı.

Bir gece yine böyle duâ edip uyudu.

Az sonra damda tıkırtılar duydu.

Uyanıp çıktı dama.

Rastladı bir adama.

Seslendi ki:

"Heey! Ne arıyorsun orada"

Cevap geldi:

"Devem kayboldu da, burada devemi arıyorum."

Adamcağız;

"Allah Allah! Yâhu damda deve aranır mı, ne garip şey" dedi.

Şaşırmıştı bu işe.

Mânâ verememişti.

Damdaki kişi BehlülDânâ hazretleriydi.

Oradan seslendi ki: