Allah dostlarındanHıdır Baba, Edirne'nin mânevî fâtihlerinden bir gâzi derviştir.

O devirde bir kadın, bir meyve bahçesinin önünden geçerken durur.

Dikkatini çekmiştir meyveler.

Tamâmı olgunlaşmış, neredeyse düşmek üzeredirler.

Kendi kendine;

"Birkaç tâne koparsam mı" der.

Ve uyar şeytana.

Asılır bir dala.

Ama ne mümkün!

Bir türlü kopmaz meyveler.

O dalı bırakır, başkasını çeker.

Yine koparamaz.

Kopmamak için sanki inat etmiştir meyveler!

Kadın şaşkındır!

O esnâda biri gelir;

"Bacım, hiç zahmet etme. Bu bahçe Hıdır Baba'ya âittir. Koparamazsın"der.

Kadıncağız utanır.

Uzaklaşır oradan...