Mısır evliyâsındanSeyyid Ahmed Bedevîhazretleri; gece gündüz Rabbini düşünür, Onun muhabbetiyle kendinden geçer ve hareket edemezdi âdeta.

Böyle durumlarda gözlerini semâya, göğe diker, kırk gün veyâ daha çok kalırdı o hâlde.

Gözlerinin karası,"ateş koru" gibiydi.

Mübârek sîmâsında öyle bir heybet vardı ki, bakmak için kimsede cesâret olmazdı!

Onun için "peçeyle" örterdi devamlı.

Abdülmecid adındaki bir talebesi, onun mübârek yüzünü görmeyi çok arzu ediyordu.

Ama diyemiyordu.

Nihâyet bir gün;

"Efendim, örtünüzü açsanız da mübârek yüzünüzü bir görsem"deyiverdi.

Büyük velî;

"Dayanamazsın. Zîra gözlerime bir defâ bakmak, bir can mukâbilidir! Bu, senin de canına mal olabilir"buyurdu.

Genç, iknâ olmadı.

Yâni inanamadı.

Buna rağmen;