Evliyânın büyüklerinden Behâeddîn-i Buhârîhazretlerinin talebesi olan Alâeddîn-i Attâr hazretleri anlatıyor:

Hocam ölüm döşeğindeydi.

Çok üzülüyorduk.

Son günleriydi.

Huzûruna girdim.

Bana dönüp;

"Alâeddîn! Benim için bir mezar kazıp hazır edin!"buyurdu.

"Başüstüne efendim" dedim.

Ve çıkıp îfa ettim bu emrini.

Sonra huzurlarına gelip;

"Kabir yeri hazır efendim"diye arz ettim.

O ara hastalığı fazlalaştı.

Vefât edeceğini anladık.

Birimiz sesli olarak Yâsîn-i şerîf okumaya başladı.

Dikkat ettim.

O da tekrar ediyordu.

Bir ara ellerini açtı.

Uzun uzun duâlar etti.

Yâsin-i şerîfin yarısına gelinmiştı ki, bâzı nurlar belirdi odada.

Ellerini yüzüne sürdü.

"Kelime-i tevhîd"i söyledi.