Behâeddîn-i Buhârîhazretlerinin Seyyid Burhâneddîn adında bir talebesi vardı ki, çok severdi bu büyükzâtı.

O anlatıyor:

Bir gün, hocamın bağda olduğu bir saatte, kendilerine balıkgötürüp hediye ettim.

Kabul buyurdu hediyemi.

Ateş yakıp pişirmek istedik.

Ve başladık hazırlığa.

Ancak hava karardı birden. Üstelik de yağmur bulutlarıbelirdi gökyüzünde.

Sonra gök gürledi.

Şimşekler çaktı!

Ve peşinden yağmur

Ama nasıl

Kovadan boşalırcasına.

Hiç böylesini görmemiştim.

Hocam bana dönüp;

"Burhâneddîn, duâ et de bir müddet için bizim bağa yağmur yağmasın"buyurdu.

Ben cevâben;

"Peki efendim" dedim.

Benim duâmdan ne olurdu ki!..