Semerkand'da medfun bulunanMuhammed bin Fadl Belhîhazretleri büyük velîlerdendir. Semerkand'da kadılık yaptı. 931'de orada vefât etti.

Bir gün şunu anlattı:

Nuh aleyhisselâm zamânında insanlar bin sene kadar yaşardı. O devirde bir kadının oğlu öldü. İki gözü iki çeşme ağlıyordu ki, bir komşusu tâziye için geldi.

Ve onu tesellî edip;

"Niye bu kadar ağlıyorsun komşu. Allahü teâlânın takdîri böyleymiş, sabret"dedi.

Dertli kadın;

"Elbette öyledir. Ama ben,ona ağlamıyorum ki" dedi.

"Ya neye ağlıyorsun"

"Yavrum fazla bir gün görmedi de. Annelik şefkatiyle ağlıyorum işte."

Kadın merak etti:

"Oğlun kaç yaşındaydı ki"

"İki yüz yetmiş beş."

Komşu kadın;

"Vah vah! Gerçekten gençmiş. Ama yine de şükret. Sen böyle ağlarsan âhir zamanda gelecek ümmet ne yapsın" dedi

Öbürü sordu: