Behâeddîn-i Buhârîhazretlerinin sevenlerinden Emîr Hüseyin adındaki âşık bir talebesi anlatıyor:

Bir gün hocam bana;

"Ben yarın bir dostumu görmeye gideceğim. İnşallah on beş güne dönerim, ben gelinceye kadar ayrılığıma sabret'buyurdu.

Ve o sabah ayrılıp gitti...

O gidince, kalbim de kopup onunla beraber gitti sanki.

Devamlı ağlıyordum.

Dergâhta talebeden biri de benim bu hâlime dayanamayıp ağlıyordu!

Ona derdimi açıp;

"İnşallah hocam bu hâlimi anlayıp yarı yoldan döner"dedim.

Ertesi gün oldu.

Duydum ki, hocam geri dönmüş. Çok sevindim. O anda kapı açıldı ve hocam girdi içeri.

Çok heybetliydi!

"Oğlum! Ben sana, on beş gün sabret, dedim, niçin sabretmedin ve niçin muhabbet dağını önümüze set çektin"buyurdu.

Sonra o arkadaşa dönüp;

"Dün gece, bu bizden bahsedip ne dedi" diye sordu.