Ebû Abdullah el Mukrîhazretleri "rahmetullahi aleyh" evliyânın büyüklerindendir...

Nişâbur'da vefât etti. Ömrü insanlara hizmetle geçti bu zâtın. Sonunda bir hastalığa yakalandı.

Ölüm hastalığıydı bu.

Ateşler içinde kıvrandığı hâlde, edeple dizüstüoturur, ayağını uzatıp da yatmazdı.

Hâlbuki oturacakgücü tâkati yoktu.

Bu hâl dikkatini çekti oğlunun.

Yanına gelip diz çöktü...

"Babacığım!"

"Buyur evlâdım."

"Ağır hastasınız şu anda."

"Evet, elhamdülillah."

"Hani diyorum ki, şöyle ayaklarınızı uzatıp da yatsanız olmaz mı Rahat edersiniz."

Oğlunu dinledi.

Şefkatle bakıp;

"Güzel oğlum, iyi güzel dersin. Uzatayım da, kime karşı uzatayım"buyurdu.

Delikanlı sağınave soluna bakıp;