Büyük velîMuînüddîn-i Çeştîhazretlerinin zamânında Bağdat'ta "yedi kişi" vardı ki, ateşe tapıyorlardı.

Açlık ve susuzluk çekerek sonunda "istidraca" kavuştular.

Fakat câhil halk bunları"evliyâ" zannederlerdi.

Bunlar, Muînüddîn-i Çeştî hazretlerini işitip, görüşmek istediler. Fakat onu görünce büyük bir dehşete kapıldılar!

Sonra bir titremealdı bedenlerini!.

Mübârek zât onlara;"Sizler, Allah varken niçin ateşe tapıyorsunuz"diye sordu.

Cevâben;

"Âhirette bizi yakmasındiye tapıyoruz" dediler.

Büyük velî;

"Ey ahmaklar, ateşe tapan, hirette yanmaktan kurtulamaz. Sizler de yanacaksınız. Ben Allaha taparım. Onun için ateş beni dünyâda da yakmaz, âhirette de"buyurdu.

Onlar cevâben;

"Böyle diyorsanız,isbât etmelisiniz"dediler.

Muînüddîn-i Çeştî, içi kor ateşdolu bir mangal getirdi odaya.