Bir kimse anlatıyor:

Hazret-i Dâvud'un "rahmetullahi aleyh" hastalandığını duyup ziyâretine gittim.

Hava çok sıcaktı...

Baktım, Kur'ân-ı kerîmden "cehennem ateşi" geçen bir âyet-i kerîmeyi tekrar tekrar okuyor ve gözyaşı döküyordu!

Yanına yaklaştım.

Ve kendisine; "Seni açık havaya çıkarayım mı" dedim.

Cevâben;"Hayır istemem, ben ölürsem cenâzemi şu duvarın arkasına gömün"dedi.

Merak etmiştim...

"Niçin" dedim.

Cevâben;"Sağlığımda uzletteydim. Ölünce de uzlette olmak, kimsenin görmediği bir yerde yatmak istiyorum"buyurdu.

Bir gün kelime-i tevhîdin fazîletine dâir çok şeyler anlatıp"Bu hususta çok hadîs-i şerîf var"dedi.

Cemaat ricâ ettiler;

"Birini söyleseniz."

Büyük velî; "Peygamber Efendimiz