Tâbiîn'in büyüklerindenEbû Abdurrahman Sülemîhazretleri Irak'ta vefât etti.

Bir gün bir talebesiyle sokakta giderken insanlardan bâzısına selâm veriyor, kimine vermiyordu. Bu hâl, dikkatini çekti gencin.

Kendi kendine;

"Niçin böyle yapıyor"diye geçirdi içinden...

Mübârek zât onun bu düşüncesini anlayıp durdu. Bir eliyle onun gözlerini sıvazlayıp;

"Şu insanlara bir bak,ne göreceksin"dedi.

Delikanlı;"Başüstüne" dedi.

Ve yoldan geçenlere baktı.

Kimini "maymun" sûretinde gördü, kimini de "hınzır". Kimi "tilki" sûretindeydi, kimi de "çakal"...

Bâzısını da, "kurt" veyâ"köpek" sûretinde gördü.

Bunların arasında, tek tükinsanlar da vardı

İşin hikmetini anlamıştı...

Hocasının elini öpüp;

"Affedin hocam. Siz her şeyi yerli yerinde yaparsınız"