İran'da yaşayan velîlerdenEbû Bekr Tamistânîhazretleri, 951 senesinde Nişâbur'da vefât etti.

Bu zât ömrü boyuncainsanlara faydalı oldu.

Sıkıntısını giderdi Müslümanların. Çünkü o, insanlara hizmeti, ibâdet biliyor ve bu yolda hâtırına bile getirmiyordu kendi menfaatini.

Hanımı, onun buhâline acıyordu...

Sordu bir gün:

"Efendi! Ne bu hâlin"

"Ne olmuş hâlime"

"Ne bileyim, çok yoruyorsun kendini."

"Evet, ama Allah için yoruluyorum. O'nun kullarını ferahlatmak ibâdettir hanım."

Kadıncağız;

"İyi ama çok yoruluyorsun, kendine dinlenecek bir zaman ayırsan, çok iyi olur" dedi.

Mübârek zât;

"Üzülme hanım, elbet dinleneceğim"buyurdu.

Kadıncağız;

"İyi de, ömür bitti Efendi. Ne zaman dinleneceksin"

Cevap üç kelimeydi: